Na een sterfgeval
wordt de dode gewassen en gekleed (bij jong overledenen in
bruiloftskleding) en de ogen worden gesloten om te voorkommen dat er nog
iemand dood gaat. Er wordt een speciaal brood gegeten door degenen die
bij de begrafenis zullen zijn. Ook worden ramen en deuren geopend,
kopjes worden omgekeerd op de schoteltjes gezet en spiegels en
portretten worden bedekt om de ziel van de overledene de kans te geven
om het huis te verlaten. Naast het lichaam wordt eten en geld gelegd als
losgeld voor de nieuwe wereld van de overledene en soms ook een kruis,
knoflook en wierook om te voorkomen dat de overledene vampier wordt. Ook
wordt flink geweeklaagd bij het lichaam om het gemoed te luchten. De
begrafenis wordt aangekondigd met het luiden van kerkklokken. Na de
begrafenisceremonie, die meestal op het kerkhof plaatsvindt, loopt men
in een rij langs de open kist en maakt men een buiging. Daarna wordt de
familie gecondoleerd. Als de kist in het graf ligt gooit iedereen er wat
zand over onder het uitspreken van de wens dat de ziel in vrede mag
rusten of overgegeven wordt aan god. Men eet vaker wat tijdens de
teraardebestelling dan erna. Daarna wast men de handen om het kwaad af
te spoelen. Er wordt een kruis over het graf gelegd en er is een
familiewake op de 3e en de 9e dag. Na de 40e
dag komt er een grafsteen (vaak met foto). Ook op hekken en huizen ziet
men posters van overledenen. Na 3 en 9 maanden en na het 1e en het 3e
jaar na overlijden zijn er herinneringsmomenten. Bulgaarse weduwen zijn
in het zwart gekleed met een zwarte hoofddoek en ze dragen geen
juwelen.