De vrede van San Stefano

De (voorlopige) Vrede van San Stefano (genoemd naar een plaats aan de Zee van Marmara, 15 km ten westen van Istanbul, huidige naam Yeşilköy) van 3 mrt. 1878 maakte een eind aan de Russisch-Turkse Oorlog 1877/78. De voornaamste voorwaarden waren: Turkije staat aan Montenegro, welks onafhankelijkheid het erkent, een 37 km breed grensdistrict in het noorden, oosten en zuiden van het vorstendom af en staat de Montenegrijnen vrije scheepvaart op de Bojana toe. Ook Servië en Roemenië worden als onafhankelijke staten erkend; Servië wordt door Oud-Servië met Nisj en Sjenica vergroot; Roemenië ontvangt van Turkije een schadevergoeding voor de kosten die het in verband met de oorlog heeft gemaakt; Bulgarije wordt een schatplichtig, voor het overige zelfstandig vorstendom onder een christelijke vorst en omvat behalve het gebied tussen Donau en Balkan bijna geheel Roemelië, de kust bij Kavala inbegrepen (zie kaartje). Kreta, Thessalië, Epirus, Bosnië en Herzegowina krijgen steun van een Europese commissie voor de nodige bestuurshervormingen, op de uitvoering waarvan de mogendheden zullen blijven toezien. Turkije betaalt 1.410 miljoen roebel oorlogsschadevergoeding aan Rusland en staat de Dobroetsja, het voormalige Russische Bessarabië alsmede het gebied van Ardahan, Kars, Batoem, Bajasid en al het gebied ten oosten van Soghanlü-Dagh definitief af, waarvoor 1.100 miljoen roebel ten laste komt van genoemde schadevergoeding. Deze bepalingen werden echter door het Congres van Berlijn op 13 juli 1878 grotendeels ongedaan gemaakt.

(bron:  http://nl.milpedia.org/wiki/Vrede_van_San_Stefano)