Plovdiv
(Bulgaars: Пловдив) is de op een na grootste stad van Bulgarije. Het is de
hoofdstad van de gelijknamige oblast en telt ruim 371.000 inwoners (2010). De
stad is met haar 8000-jarige geschiedenis een van de oudste van Europa, en
heeft dan ook als motto "Antiek en eeuwig" ("Древен и
вечен"). De stad ligt in de Thracische vlakte, aan de voet van de Rodopen
en aan de rivier deMaritsa. Het is een belangrijk bestuurlijk, industrieel en
cultureel centrum, met verschillende universiteiten, diverse hogescholen,
instituten en musea.
De
oudste aanwijzingen van permanente bewoning dateren van rond 6000 voor
Christus. De stichting van de huidige stad vond 2000 jaar later plaats, toen
Troje al wel bestond, maar bijvoorbeeldAthene en Rome nog niet. Daarmee is
Plovdiv een van de langst ononderbroken bewoonde steden van Europa. De
indertijd Eumolpia genoemde stad werd in 340 v.Chr. veroverd door
deMacedonische koning Philippus II, de vader van Alexander de Grote, die haar
omdoopte tot Philippopel (Philippopolis). Toen de stad later weer onafhankelijk
werd, werd zij door de ThraciërsPulpudeva genoemd. In de Romeinse tijd (2e en
3e eeuw) werd ze onder de naam Trimontium (Drieheuvelstad) de hoofdstad van de
provincie Thracië. Vanaf de 5e eeuw werd de stad (en de regio) bewoond door
Slaven, die de stad vanaf de 6e eeuw Puldin gingen noemen. In 815 werd Puldin
hoofdstad van het Eerste Bulgaarse Rijk. Gedurende de middeleeuwen was ze
afwisselend inByzantijns en Bulgaars bezit. Tijdens de kruistochten bestond er
van 1204 tot 1235 een vorstendom, waarover Franse graven regeerden. In 1364
werd de stad (net als het gehele hedendaagse Bulgarije) bezet door het
Ottomaanse Rijk, en was het als Filibe een belangrijk handelsknooppunt en
nijverheidscentrum voor Europa. De huidige naam Plovdiv duikt voor het eerst op
in de 15e eeuw.
In
de 19e eeuw was Plovdiv een bolwerk voor de verzetsbeweging, geïnspireerd door
de nationalistische renaissance. De eerste Bulgaarse drukker en uitgever waren
hier gevestigd. De verzetsbeweging resulteerde in 1876 in een opstand, die
later Russische steun kreeg in de Russisch-Turkse Oorlog. Dit leidde in 1878
tot de bevrijding van het Ottomaanse juk.
Het
Bulgaarse rijk was daarmee niet herenigd: in plaats daarvan werd Bulgarije als
gevolg van de besluiten van het Congres van Berlijn opgesplitst in een Noord-
en Zuid-Bulgarije, waarin de laatste als Oost-Roemelië een autonome Turkse
provincie werd met Plovdiv als hoofdstad. In 1885 verenigden de twee helften
zich tot het huidige Bulgarije.
(bron: wikipedia)
