Het begrip ‘lageloonland’ heeft ook in het 21ste-eeuwse Europa nog niets aan betekenis verloren. Voor een luttele 3,5 euro kun je iemand een uur aan het werk zetten in Bulgarije. Voor amper een euro meer heb je al een Roemeense arbeidskracht.
Dat de top-vijf van landen waar het goedkoop lonen uitbetalen is volledig uit Oost-Europese EU-lidstaten bestaat, hoeft nauwelijks te verbazen. Wel vreemd is dat de verschillen binnen de Unie, nochtans eengemaakt op zovele andere vlakken, immens groot blijven. De kloof tussen een Bulgaars en een Belgisch uurloon bedraagt 35 euro. De armere Europese landen slagen er ook niet in hun achterstand in te halen.
Bulgarije deed wel een volle euro bij zijn gemiddelde uurloon van 2,5 euro in 2008, maar in Roemenië (4,1 euro in 2008) en Letland (5,9 euro in 2008) kwam er niets of nauwelijks iets bij. Litouwen (6 euro in 2008) en Polen (7,5 euro in 2008) boerden zelfs weer achteruit.
Angst voor de recessie en obsessief besparen maken dat die tendens niet snel zal keren. Sociale dumping en migranten die elders in de EU hun heil zoeken zullen logisch gezien de gevolgen zijn.
- Bulgarije: 3,5 euro/uur
- Roemenië: 4,4 euro/uur
- Litouwen: 5,5 euro/uur
- Letland: 5,9 euro/uur
- Polen: 7,1 euro/uur
