Glanzende houten vloeren, een volledig ingerichte keuken en
een balkon op het zuiden. Als callcentermedewerker in Bulgarije kun je een luxe
leventje leiden. De Belgische personeelswerver Redhuan Haltout laat een
fotopresentatie zien van appartementen in Sofia die je voor 300 euro kunt
huren. "Je kunt iedere dag uit eten en alsnog een paar honderd euro per
maand sparen."
De twintig Nederlanders in het UWV-zaaltje in Haarlem kijken
geïnteresseerd. Ze zijn hier om te horen over de mogelijkheid van een baan bij
callcenter Euroccor in Bulgarije. "Mag je ook een huisdier meenemen?"
vraagt een vrouw aan de werver. "Dat is daar net als hier. Sommige
huisbazen vinden dat goed, andere niet."
Door de stijgende werkloosheid in Nederland is er steeds
meer interesse om in het buitenland te gaan werken, vertelt Erdal Egin van
Eures, de organisatie die vanuit de EU de arbeidsmobiliteit bevordert.
"Deze vacature stond al een tijdje online, maar we kregen weinig reacties.
Mensen weten weinig van Bulgarije. Dus hebben we een bijeenkomst
georganiseerd."
Twee keer zo veel loon
Hij werkt al twee jaar samen met Euroccor, een Belgisch
bedrijf dat in Bulgarije verscheidene internationale callcenters heeft. Ze doen
onder meer de verkoop en klantenservice van een groot Belgisch energiebedrijf.
"We zijn begonnen met Bulgaren Nederlands te leren, maar dat werkte
niet", zegt Haltout. "Daarom zijn we nu op zoek naar Nederlanders en
Belgen. Zij krijgen twee keer zo veel loon als een Bulgaar in dienst, omdat ze
de taal spreken."
Euroccor biedt een jaarcontract met een half jaar proeftijd.
Het loon is 1025 euro netto. "Daar zal je van schrikken, maar je kunt er
daar goed van leven", vertelt de Belg. "Bulgarije is het goedkoopste
land van Europa. Dat loon zou in Nederland gelijk staan aan 2000 euro."
Avontuur
Zijn publiek bestaat uit werkzoekenden van verschillende
leeftijden met uiteenlopende opleidingen. Chantal Weisenborn (18) en Jeffrey
van Houten (18) zien het avontuur wel zitten. Ze zijn tien maanden bij elkaar,
hebben net hun mbo afgerond en willen wel eens iets anders. "Waarom niet?
Leuk dat je daar met veel andere mensen uit andere landen werkt. Goed voor je
talen", aldus Van Houten.
Zien hun ouders het wel zitten? "Mijn moeder heeft het
zelfs voorgesteld", lacht Weisenborn. "Als we maar niet voor altijd
blijven. Ze wil geen kleinkinderen die alleen Bulgaars kunnen spreken."
Crisis
Andere aanwezigen willen meedoen om te kunnen werken. Een
53-jarige Amsterdamse bijvoorbeeld, die vorig jaar haar managementbaan verloor
vanwege de crisis. Haar naam wil ze liever niet geven. Wel vertelt ze dat ze nu
1500 euro WW ontvangt. "Ik zou er dus op achteruit gaan. Maar ik ben wel
geïnteresseerd, want ik wil blijven werken totdat de crisis voorbij is. Ik ben
alleenstaand en krijg in augustus mijn eerste kleinkind. Als ik in een stadje
bij de Zwarte Zee ga wonen, kunnen de kinderen me opzoeken in de
vakantie."
Na de presentatie krijgen geïnteresseerden een individueel
gesprek met Haltout. "Ik heb snel heimwee maar vind het belangrijk om te
werken", vertrouwt de 32-jarige Perla Ritfeld de Belg toe. Haltout knikt.
"Binnen tien dagen krijg je een e-mail van ons over het verdere verloop
van de sollicitatie. Als je erdoor komt, zit je volgende maand al in het
vliegtuig."
Emigratie neemt toe
Steeds meer Nederlanders emigreren, mede door de crisis. In
2012 vertrokken per saldo 10.000 tweedegeneratie-allochtonen naar het
buitenland; 1500 meer dan in het jaar ervoor, meldde het CBS deze week.
Daarnaast vertrokken per saldo bijna 8000 autochtonen, ongeveer evenveel als in
2011. Het populairst waren België en Duitsland. Bij gepensioneerden waren
Frankrijk en Thailand in trek.
(artikel overgenomen uit www.trouw.nl)
