Boris was van heidense afkomst. In 852 of 853 beklom hij de troon van Bulgarije. Door toedoen van zijn oom Bojan en van zijn zuster bekeerde hij zich tot het christendom. In 864 of 865 liet hij zich dopen en tooide zich met de nieuwe naam Michaël III. Onmiddellijk nam hij de kerstening van zijn volk ter hand en vroeg in 866 aan paus Nicolaas I († 867) in Rome, of hij in Bulgarije een patriarchaat wilde stichten. De paus weigerde. Nu wendde koning Michaël zich tot de patriarch van Byzantium (= het voormalige Constantinopel) Photius, van wie paus Nicolaas juist enkele jaren tevoren, in 863, had gezegd, dat hij hem niet erkende als patriarch van Constantinopel.
Deze Photius was een stroman van de keizerlijke familie. Ze hadden zijn voorganger, patriarch Ignatius († 877; feest 23 oktober) verjaagd. Deze had zich voorstander betoond van de beeldenverering, terwijl de keizerlijke familie sympatiseerde met de ikonoklasten.
Bovendien had patriarch Ignatius de communie geweigerd aan Bardas, de broer van keizerin Theodosia, omdat deze een incestueuze verhouding onderhield. Daarom was hij in 858 tezamen met Jozef de Hymnograaf († 886; feest 3 april) verbannen naar de Krim en vervangen door Photius.
Photius streek de paus tegen de haren in en zond inderdaad een aantal priesters naar Bulgarije. Maar kort daarna, in 867, werd hij op zijn beurt afgezet en weer vervangen door de teruggeroepen Ignatius. Op het stuk van de kerstening van Bulgarije zette Ignatius de lijn van zijn voorganger voort en zond inderdaad een aartsbisschop en tien bisschoppen naar Bulgarije. Dit bezorgde hem grote moeilijkheden met paus Hadrianus II van Rome († 872), die de in 867 overleden Nicolaas was opgevolgd.
De missionarissen verspreidden het geloof onder de mensen en bouwden talloze kerken, die alle werden bekroond met een stralend kruis. Natuurlijk ondervonden de priesters ook de nodige tegenstand, maar tenslotte overwon toch het teken van het kruis.
Naast de priesters die vanuit Constantinopel werden gestuurd waren het vooral de zogeheten Vijf Volgelingen van Ohrid die een stevige basis legden voor het christen-geloof onder de Bulgaren en de Serviërs. Deze laatsten waren leerlingen van de Slavenapostelen Cyrillus en Methodius († resp. 869 en 885; feest 7 juli): van hen hadden zij liturgische boeken en bijbels in de Slavische taal ontvangen, en daarmee hadden zij groot succes.
Ergens tussen 888 en 890 deed koning Michaël afstand van de troon ten gunste van zijn zoon Vladimir. Hij trok zich terug in de eenzaamheid om het laatste gedeelte van zijn leven God als monnik te dienen. Maar toen Vladimir het werk van zijn vader te niet begon te doen en het christendom begon te bestrijden, keerde zijn vader uit de eenzaamheid terug, verzamelde een legertje om zich heen en verdreef zijn zoon van de troon. Nu deed hij hem over aan zijn jongere zoon Simeon. Nadat hij eenmaal had geconstateerd, dat deze het christendom gunstig gezind was, begaf hij zich weer terug in de eenzaamheid.
In de oosterse kerk gaat men ervan uit dat hij stierf op 2 mei 907 (soms vindt men ook het jaartal 906); in de westerse kerk wordt de datum van 7 mei aangehouden.
Patronaten
Hij wordt vereerd als patroon van Bulgarije.
(bron: http://www.heiligen.net)
Hij wordt vereerd als patroon van Bulgarije.
(bron: http://www.heiligen.net)
