Basileios II Boulgaroktonos (Bulgarendoder) (Grieks:
Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος, Basileios II Boulgaroktonos) (Constantinopel 957 –
15 december 1025) was van 976 tot aan zijn dood keizer van het Byzantijnse
Rijk.
Basileios was een zoon van Romanos II van Byzantium en
Theophano, en volgde Johannes Tzimiskes op. Hij bracht zijn rijk tot hoge
bloei, dankzij zijn persoonlijke kwaliteiten, een gezond sociaal en financieel
beleid en een rusteloze militaire activiteit. Onder zijn regering omvatte het
Byzantijnse Rijk opnieuw geheel Zuidoost-Europa en Klein-Azië. Hij schonk het
Rijk opnieuw veilige grenzen, omdat enerzijds Zuid-Italië standhield en het
herrezen Bulgaarse rijk ten onder ging in de strijd (985–1018, vandaar zijn
bijnaam), terwijl anderzijds Noord-Syrië behouden werd tegenover de Fatimiden, en
Armenië en het Kaukasusgebied werden ingelijfd.
Basileios II speelde bovendien een belangrijke rol bij de
bekering van het Kievse Rijk tot het Byzantijnse christendom. Hij overleed
kinderloos in 1025 en werd opgevolgd door zijn jongere broer Constantijn.
(bron: wikipedia)
